Wat gaan we doen?

Hoe ver is het? Kan ik dat? Hoe hoog is het? Lopen jullie mee? Krijgen we een kaartje mee? Dit zijn enkele vragen die wij krijgen als wij beginnen te vertellen over de wandelingen. Uiteraard hebben wij daar antwoorden op. Aan het begin van  de week ligt er een uitgebreid wandelprogramma klaar waarin we beschrijven wat je kan verwachten. Er wordt per dag uitgelegd wat er gaat gebeuren. Door het bekijken van de bijgevoegde hoogteprofielen en foto`s krijg je meteen een goede indruk van alle tochten waaraan je kan deelnemen. Deelname is nooit verplicht en voor de bustochtjes wordt een kleine vergoeding gevraagd.

Ga je liever alleen op pad? 

Waar is dat ....?

De eerste begeleide wandeling van de winterwandelreis in januari was er één om nooit te vergeten. Een barre tocht met heftige ontberingen, emotionele momenten en bevroren haren.

De zon probeerde het steeds weer

De dag begon hoopgevend. Met een paar sneeuwvlokjes en een waterig zonnetje dat elk moment door zou gaan breken. Tenminste zo leek het. Een groepje van negen geharde Nederlanders ging vanuit Parpan opweg naar het Churer Joch. Dat is een bergtopje met een restaurantje erop. Meer niet.

Het beetje zon gaf wel hele mooie plaatjes

Kaiserwetter

Het woord 'Kaiserwetter' komt uit Duitsland en Oostenrijk. Het schijnt dat de dagen waarop de keizer zich buiten liet zien, altijd werden begeleid door prachtig weer. 

Het Churer Joch

Na de storm, de bergen sneeuw en de ijzige kou, is het sinds enkele dagen alleen nog maar Kaiserwetter. De pistes zijn sinds 15 januari strak geprepareerd en de nieuwe winter en sneeuwschoenwandelingen worden dagelijks gebruikt. De foto`s spreken voor zich.

Gögel

Als het over wintersport gaat dan denk je al snel aan skiën en snowboarden. Sleeën kan natuurlijk ook maar is niet echt cool ...toch? Nou, dat kan je beter niet te hard zeggen want voor je het weet heb je een Gögel in je gezicht! Een Gögel? Wat is dat? Een Gögel is een stoeltje op een ski. Sturen doe je door je gewicht te verleggen. Je kan erg hard gaan en ook "Tiefschnee" is geen probleem en zelfs extra leuk!

Na 2 afdalingen gaat het al best hard

De sleebaan begint boven bij de eerste lift

Klaar voor de start

Stilte voor de storm

Op 2 januari was er nog geen sneeuw in zicht en alleen op hoogte kon je in aanraking komen met het befaamde witte berggoud. De zon bescheen de toppen en in de bossen was het ijzig koud. Zo koud dat zelfs de bergbeekjes bevroren waren. De stilte was er bijna overweldigend en de ijsrivieren gaven het geheel een onwerkelijke uitstraling. Het was net alsof we in een verhaal wandelden. De foto`s zijn gemaakt met een telefoon waardoor de kwaliteit niet zo is als jullie gewend zijn van ons. 

Voor vertrek nog even opwarmen bij een stalletje met een hartje

Indrukwekkend

Avontuurlijke collega`s

Omdat de natuurlijke sneeuw rondom Tschiertschen nog even op zich liet wachten waren er twee opties: je kon gaan skiën op de prachtige pistes van Lenzerheide of je kan heerlijk gaan wandelen, de zon en de sneeuw tegenmoet! Onze nieuwe collega`s Wijnand en Lyset trokken eropuit en overwonnen uitgestrekte sneeuwvelden, scherpe rotsformaties en ijzige windstoten. Dit zijn duidelijk geen binnenmensen. Onderstaande foto`s en teksten zijn gemaakt en geschreven door Wijnand en Lyset.

Vanuit Tschiertschen nemen we de Waldstafel Skilift omhoog en lopen we richting Farur. Daar stappen we in een winterse wereld. Hier boven de 2000 meter is de sneeuw ondanks de overvloed aan zon niet gesmolten en zijn de beekjes en de van de zomer zo herkenbare drinkbakken stijf bevroren. Omdat het dal voor 11:00 uur nog in de schaduw ligt is het hier nu ijzig koud. Hadden we dan toch dikkere handschoenen mee moeten nemen? Bij het hutje bij Obersäss bereiken we de zon, nemen we een slok water uit de inmiddels halfbevroren waterfles en fantaseren we over leven in een hutje op deze hoogte. 

Achterin het dal begint het pad steiler en de sneeuw dieper te worden. We beseffen dat met nog meer sneeuw de kans op sneeuwverschuivingen hier aanwezig zal zijn. We wijken waar nodig af van de zomerroute om zo de weg omhoog gemakkelijk en veilig te houden.  

Omdat het dagen niet heeft gesneeuwd, de zon de sneeuw heeft laten smelten en het aardig vriest is er een mooi korstje ontstaan waar je zonder sneeuwschoenen prima op kan lopen. Op de plekken waar de sneeuw dieper is zouden sneeuwschoenen een mooi hulpmiddel zijn. Langzaam de zon tegemoet. 

De sneeuw wordt dieper, het uitzicht mooier. Nu we het dal zijn ‘uitgeklommen’ kunnen we tot in de verte kijken. Het Lenzerheide dal lijkt zo dichtbij! Je kunt de opgespoten pistes zien liggen, de liften zien hangen en even horen we zelfs een vlaag muziek van een liftstation. 

Klik op de foto om hem te vergroten

Achter de Schwarzhorn, vlak onder de top, zien we de Urdensee en de gondel die Lenzerheide met Arosa verbindt. Het is al 13:00 uur in de middag en we merken dat de ijle lucht en de honger ons dwingen voetje voor voetje naar boven te gaan.

Wijnand in een voor hem typische ontspannen en spontane houding

En daar is de top! We kunnen niet lang van het uitzicht genieten omdat een ijzig windje roet in het eten gooit. Iets onder de top genieten we zonder de wind van de zon, onze lunch en het uitzicht.

Ben je niet zo dol op sneeuw? Bekijk dan eens onze verslagen over verschillende wandelingen in de zomer. Dat kan je doen door hier te klikken.